Bilinmeyen Sorunsalı (Gizemcilik)
Varlığının ve nedeninin bir türlü kanıtlanamadığı birçok olay ve düşünce, konular için genel olarak gizemli olma atfedilmiştir. Hatta bu durum o kadar akıllarda kalır ki gizemli görünen bir çok olay hikayeleri çağlar boyu devam eder, bilinmezlik insanı hep pençeleri arasında tutar, bilinmeyen insanı korkutur ve kontrol ettirir bu yüzdendir ki korkularımız hep bilinmeyen fakat varmış gibi kabul edilen birçok olgunun temelidir.
Bizleri gerek siyasi olarak ve gerek topluluğun bünyesinde olduğu birçok dünyaya etki etmiş her türlü düşüncenin algoritması bu şekilde çalışmaktadır. İnsan sevinç ve üzüntü arasında gidip gelen bir varlıktır ruhsal doğası bu iki zıtlık arasında oluşur ve tüm sömürü düşünce sistemleri bunu baz alır, bilinmezcilik ile yoğrulan bir hikaye ve bu hikayeden çıkan ödül ve ceza sistemi insanları belli bir çizgide tutmaya yarar.
Günümüzde medya büyük bir silah, tamamıyla toplum imha aracı olarak kullanılır yapay hikayeler ile insanların aklında soru işaretleri, sinir ve birçok duygusal deformasyon enkazları bırakmaktadır ve yavaşça bu korkular, toplumda kendi ürettiğine tapmaya neden oldu çünkü elindeki bir telefonun içinde internetin olduğunu anlayabilirsin onunla birini arayabilir ve fotoğraf çekebilirsin yani demek istediğim insanlık bu gizemcilikler ile korktukları birçok şeyi artık farkında olmasa da terk ediyor çünkü teknoloji onlara yeni bir model oldu insan doğasını ve realiteyi yani tanrısallığın ne olduğunu çözmek yerine direk güvendiği popüler teknoloji araçlarını hayatlarının orta yerine koymaya başlamışlardır.
Gizemi çözmek sadece o konunun üstüne yoğunlaşmak değildir, doğadaki sistem belli bir mekanizmaya sahip, bizler gördüklerimizi kendi egomuza göre yorumladıkça aslında gerçeği zaten görememiş oluyoruz senelerdir üzerinde yaşadığımız gezegenin ne olduğunu anlamak için işleyişini bozmaya dair eylemler yaptık fakat kendi doğamızın ne olduğu konusunda en ufak bir fikrimiz bile yok çünkü insanın kendini sorgulaması kişiliğine yapacağı en ağır hakarettir.
