İnsan bazen çok sevdiği halde uzak kalması gereken kişileri uzak kaldıkları için artık sevmiyor demek midir?

Bence insan çok sevse bile ona zarar veren bazı sevgileri, sevgilileri kendinden uzak tutmalı. Bence ruh sağlığı için olması gereken bir gereklilik. İnsanı yoran, güçsüzleştiren ve değersizleştiren sevgiler vardır bazen hayatımızda. Toksik şekilde var olması bile aldığımız nefesi zehirleyen. İşte bu durumda onları hayatımızın uzak bir yerine konumlandırmalıyız.

Bu artık onları sildiğimiz, sevmediğimiz anlamına gelmez. İlişkimize mesafe koyarak iki kişi içinde nefes alabilecekleri bir hayat alanı açmaktır. Bu alanı açtığımızda sevgi kendiliğinden şekil alır.

Venüs olarak tabi yine evrenden bir örnek vermek istiyorum :)

Dünya ve Güneş arasındaki mesafe öyle bir konumlanmıştır ki ne bir tık yaklaşmış olsalar, ne de bir tık uzaklaşsalar sadece kendileri değil evrenin tamamını etkileyecekleri ve yaşam alanlarını tamamen bitirecekleri bir etkiye sahipler. tıpkı hayatımızda bazen elimizde zorla tutmaya çalıştığımız ama hem bize hem de çevremizdeki herkese zarar veren sevgi mesafeleri gibi.. arayı açtıkça, alan yarattıkça, rahatlayan nefesler gibi...

Güneş Dünya’ya bir tık yaklaşsa belki dünya üzerinde olan tüm canlılar var olmak için ihtiyaç duyduğumuz yaşam alanımız yok olacak ve canlılık olmayacaktı. Veya tam tersi bir tık uzaklaşsa yine aynı şekilde Dünya üzerindeki bu canlılık ortaya çıkmayacaktı. 

Yaşamın ortaya çıkması için, sevdiğimiz, sevmediğimiz herkesle doğru mesafeyi koymalı ve korumalıyız. Zorlamadan, uzak kalmaktan korkmadan. Bunu yapabildiğimiz  ilişkilerimizde kurduğumuz doğru mesafe ile kendimizi ortaya koyabiliriz. Kendimiz olduğumuz bir hayatta hem kendimize hem de etrafımıza canlılık veririz.