(önce müziği başlat, sonra oku!..)

Herkesin bahçesinde çiçekler yoktur elbette, ama kim bahçesinin renk renk yabani güller, papatyalar ve gelinciklerle dolsun taşsın istemez ki?

Bence herkes bahçesinin çiçeklerle dolmasını  ister ama insani duygularla, zahmetsizce ve emek vermeden yabani otları, ayrık otlarını başkası temizlesin ama bahçenin keyfini kendi sürsün ister…

Bu pek mümkün değil tabi...

Bu yolculukta önce canını yakan, seni huzursuz eden o dikenli otları temizlemelisin. Onları temizlemezsen tüm çiçeklerini ele geçirip bahçeni isteğinin dışında bir yere dönüştüreceklerdir çünkü.  Giderek daha da güçlenecek ve daha fazla canını yakacaklar. Canını acıtacak kadar bahçende büyümelerine, daha da içerilere girmelerine izin verme, görmezden gelme! İşin bittiğinde bahçenin güzelliğini seyretmek, bu güzelliği yaşamak ve deneyimlemek sana çok zevk verecek, inan bana.

Biliyorum keşke yapması söylemesi kadar kolay olsa diyorsun, fakat maalesef herkes kendi bahçesinden sorumlu. Ne kadar istemesen de bazen başkalarının ektiği ısırgan otlarını bile temizlemek senin görevin olacak.

Giderek bu konuda ustalaşacaksın. Öyle başıboş kimsenin bahçende gezinip, yayılmasına izin vermeyeceksin, çünkü sen aslında bahçene ektiklerini yüreğinde büyütüyorsun. Yüreğinin ne kadar renkli olacağı senin geçmişte yüreğine  ektiklerin,  ayıklayıp yüreğinden attıkların ve oradan çıkardıklarınla oluştu. Böylece yüreğinin senin dünyan olduğunu bilecek ve gerçekten orada olmayı hak edenleri bahçende ağırlayacak veya uğurlayacaksın. Senin iznin olmadan yüreğine zehirli sarmaşıklarını salamayacak kimse... Bu süreç seni yorsa da üzse de seni olgunlaştıracak ve seni hayat yolunda bilge birine dönüştürecek.

Bu yolculukta belki ilk başta yolunu bulmakta zorlanabilirsin ve işinin ehli bir bahçıvandan sana yol göstermesi için destek alabilirsin, bu çok normal. Çok daralırsan almalısın da... Bazen tüm zorlukların karşısında tek başına güçlü olmak zorunda değilsin. Çünkü bu kadar güçlü olmak bir ilüzyon işidir. İnan bana hiç kimse o kadar güçlü değil, zaten olmak zorunda da değil…

Şimdi yapacağımız şey sakince, ama kendi üzerine çalışmaya devam ederek, yüreğindeki çiçeklerini besleyerek geleceğe kollarını açmak.. Ama önce kendine sıkıca sarıl ve sonra o muazzam çiçeklerine…J