Ben Varım
İnsan sevgisiz ve yalnız kalmaktan korkar mı?
Korkar...Hem de nasıl korkar!
Tahmin bile edemeyeceğin en güçlü dediğin kişiler bile o sevgisizlikten öyle bir korkar ki… İnsan ne kadar mükemmel yaratılmış bir varlık olsa da aslında çok basit yaratılmış ve birbirine bağlı yaşamak zorunda bırakılmış canlılardır. Birbirine muhtaç olmak değil aslında, içinde var olan o güven duygusunu başka bir kalpte hissedebilmektir asıl arayışı.
Bu duygular insanın ömründe çok az sayıda insana duyabileceği en değerli hisleridir. Ne mutlu insanın böyle hissedebilmesi. Ne kadar değerli bir duygu.. Orada olduğunu bildiğin ve her şekilde seni sen olduğun için, kabul eden o kalbin varlığı.. Bunca kalabalık insan içinde, yaşamına amaç katan ve insanı değerli hissettiren o muhteşem duygu.
İnsandan yola çıkacak olursak yaşam ve ölüm tanımlamalarının kökeninde “Sevgi” vardır. Ve hayat yolunda karşılaştığımız sorunlar da sevgi ile kolayca çözümlenir. Gerçek sevgide açıklanamayan bir büyü ve güç vardır. Ve çözemeyeceği sıkıntı ve keder yoktur. Eğer hayatımızda bizi gerçekten seven ve bizimde sevdiğimiz birileri varsa, işte o zaman hiçbir dert bizi yıldıramaz. “Sevmek” ve “Vermek” birbirlerini tamamlarlar, birbirlerine anlam ve derinlik katarlar. Sevgi hissedilir o yüzden önce düşüncede başlar. Gerçek anlamda seviyorsak, kimin daha karlı çıkacağını düşünmeden sevgimizi veririz, vermeliyiz ki paylaştıkça çoğalsın. Gönlü sevgi dolu olan insan; sevgiyi düşünmeden verip, alabilen insanlardır.
İşte bu yüzden gerçek sevgiyi bulduğumuz ve onu bolca verdiğimiz zamanlarımız bol olsun…
“Bütün dünya sana sırtını dönüp gitse, ben burada bir yerde sana sarılmak için bekliyor olacağım. Daha iyi, daha güzel, daha farklı birisi olmana gerek yok! Sen orada, öylece, olduğun gibi güzelsin. Hayat seni incitecek gibi olacak bazen, yalnız hissedeceksin, fakat korkma! Ben varım.”
